Στην αρχαία Ρώμη το θεωρούσαν ως ποτό για την αριστοκρατία. Οι γυναίκες το είχαν ερωτευτεί για τις καλλυντικές του ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν για την περιποίηση του δέρματος τους. Έκαναν μπάνιο μέσα σε γάλα γαϊδούρας και έφτιαχναν μάσκες για το πρόσωπό τους. Είναι γνωστό ότι η βασίλισσα Κλεοπάτρα της αρχαίας Αιγύπτου, γνωστή για την εκπληκτική ομορφιά της, έκανε καθημερινά μπάνιο με γάλα γαϊδούρας. Καθώς όπως λέει ο μύθος, όπου και αν ταξίδευε διέταζε και έπαιρνε μαζί της απαραίτητα 500 γαϊδούρια για να εξασφαλίζει την καθημερινή της τελετουργία που ήταν απαραίτητη για την διατήρηση της ομορφιάς και την νεότητα της επιδερμίδας της. Από το Μεσαίωνα έχουν σωθεί κρατικά έγγραφα όπου αναφέρεται ότι οι ευγενείς έπιναν βραστό γάλα γαϊδούρας. Το 1877 η Κρατική Πρόνοια αποφασίζει να δοκιμάσει σε νοσοκομειακή μονάδα εγκαταλελειμμένων μωρών το θήλασμα των μωρών κατευθείαν από τις γαϊδουρίτσες.

Θα αποδειχτεί αργότερα ότι οι γαϊδούρες με το καλό και γλυκό τους χαρακτήρα, αλλά προπαντός χάρη στην ποιότητα του γάλακτός τους, μπορούσαν άνετα να ταΐζουν κατευθείαν τα βρέφη και τα άρρωστα μικρά παιδιά. Έως το 19ο αιώνα μικροπωλητές γάλακτος κυκλοφορούσαν μέσα στις μεγαλουπόλεις. Πόρτα πόρτα πουλούσαν το πολύτιμο ποτό στους πελάτες συστημένο από τους γιατρούς τους, για να θεραπεύσουν τον επίμονο βήχα, τον εντερικό ερεθισμό, για να ταΐσουν τα καχεκτικά παιδιά, για να πολεμήσουν την αναιμία…